ରିପୋର୍ଟ : ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ନାୟକ
ବଲାଙ୍ଗୀର, ତା(୦୨/୧୦) : ସିନ୍ଧି ଚୋର ଠୁ ନେଇ ସାଇବର କ୍ରାଇମ | ମାଟିକାନ୍ଥକୁ କଣା କରି ଚୋର ଘର ଭିତରକୁ ପଶୁଥିଲା ଓ ବାସନକୁସନ ସମେତ ଘରେ ଯାହା ପାଇଲା ତାକୁ ନେଇଯାଉଥିଲା । ଭଲ କଂସା ବାସନ ଦୁଇଖଣ୍ଡ କାହା ଘରେ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସିନ୍ଧି ଖୋଳି ନେଇଯାଉଥିଲେ ।
ସିନ୍ଧି ଚୋର ଠୁ ନେଇ ସାଇବର କ୍ରାଇମ | ଏମିତି ବି ହେଇଛି, ଝିଅ ବାହାଘର ପାଇଁ ସବୁ ଜିନିଷ କିଣା ସରିଥିବ, ବାହାଘର ପୂର୍ବଦିନ କଳାକନା ବୁଲେଇ ଦେଇଥିବେ । ଲୋକ ତ ଚୋରମାନଙ୍କୁ ଜାଣି ବି ଯାଉଥିଲେ । ଅମୁକ ଗାଁରେ ସିନ୍ଧିଚୋର ଅଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଦେଉଥିଲେ । ଅଶୀ ଦଶକ ପର୍ୟ୍ୟନ୍ତ ସିନ୍ଧିଚୋର ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହେଉଥିଲେ । ନବେ ଦଶକର ପ୍ରଥମ ଭାଗରେ କାଁ ଭାଁ ଦେଖାଦେଇଥିଲେ ହେଁ ପ୍ରାଦୁର୍ଭାବ କମିଗଲା ଓ ସେଇ କୁତ୍ସିତ ବୃତ୍ତି ଲୋପ ପାଇଗଲା ।
ଚୋରିବୃତ୍ତି ଆପଣେଇବାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ଥିଲା ଦାରିଦ୍ର୍ୟ । ଲୋକ ଭଲ ଭାବରେ ଖାଇବାକୁ ପାଉ ନଥିଲେ । କାମଧନ୍ଦା ମଧ୍ୟ ମିଳୁନଥିଲା । “ବୁଭୁକ୍ଷୁ କିଂ ନ କରୋତି ପାପଂ ” ନ୍ୟାୟରେ କିଛି ଲୋକ ବାଧ୍ୟ ହେଉଥିଲେ ଏଭଳି ଘୃଣ୍ୟ କାର୍ୟ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ । ସେତିକି ବେଳେ କ୍ଷେତରୁ ପାଚିଲା ଧାନ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଶସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଚୋରି ହେଉଥିଲା । ଧାନଖଳାରୁ ଧାନ ଚୋରି ହେଉଥିଲା । ଲୋକଙ୍କ ଘରୁ ରନ୍ଧାଭାତ ମଧ୍ୟ ଚୋରି ହେଉଥିଲା ।
ଆଜିକାଲି ଏକଥା କହିଲେ ସମସ୍ତେ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟ ହେବେ । ସେ ସମୟରେ ଚୋରମାନେ ଧରାପଡ଼ୁଥିଲେ, ଗାଆଁ ଲୋକଙ୍କ ଦ୍ବାରା ବହେ ସେକା ଖାଉଥିଲେ, ପୋଲିସ ବାନ୍ଧି ନେଉଥିଲା, ଜିଅଲ ହେଉଥିଲା । ପୁଣି ଜିଅଲରୁ ମୁକୁଳିଲା ପରେ ସେଇ କାମ କରୁଥିଲେ । ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ଥିଲା ଭୋକ । ପୋଲିସ୍, କୋର୍ଟକଚେରୀ, ନିୟମକାନୁନ, ଜିଅଲ ଜୋରିମାନା କିଛି ବି ଏଇ ପ୍ରଥାକୁ ବନ୍ଦ କରିପାରୁ ନ ଥିଲେ ।
ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନଙ୍କ ରୋଜଗାର ନିମନ୍ତେ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ୟ୍ୟକ୍ରମ ସବୁ ପ୍ରଚଳନ କରାହେଲା । ଲୋକଙ୍କୁ ସରକାରୀ ସହାୟତା ମିଳିଲା । କଳକାରଖାନା ସବୁ ଗଢିଉଠିଲା । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ କାମ ସବୁ ମିଳିଲା । ବେସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ମଧ୍ୟ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂରୀକରଣ ପାଇଁ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଗଲା । ଲୋକମାନେ ଆଉ ଭୋକରେ ରହିଲେ ନାହିଁ। ଏ ଭଳି ଘୃଣ୍ୟ କାମ କରିବାଠୁ ଆପେ ଆପେ ସେମାନେ ଦୂରେଇ ଗଲେ ।
ଏବେ ଆସିବା ମୂଳ ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ । ପ୍ରତିଦିନ ସାଇବର ଠକମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଠକିନେଉଥିବା ଆପଣମାନେ ଶୁଣୁଥିବେ, ପଢ଼ୁଥିବେ କିମ୍ବା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ଶିକାର ହେଇ ସାରିବେଣି । ଆମେ କାରଣ ଖୋଜିବା ପୂର୍ବରୁ ଜାଣିବା ଏଇ ସାଇବର ଚୋରମାନେ କିଏ ?
ଏମାନେ ସିନ୍ଧିଚୋର ଭଳି ଭୋକରେ ଆଉଟୁପାଉଟୁ ହେଉଥିବା ଲୋକ ନୁହଁନ୍ତି । ଏମାନେ ମଳିମୁଣ୍ଡିଆ ଲୋକ ନୁହନ୍ତି । ଏମାନେ ପାଠୁଆ । ଟଙ୍କା ଦେଇ ଯେତେ ବୈଷୟିକ/ଅଣବୈଷୟିକ ପାଠର ଯୋଗ୍ୟତା ଅର୍ଜନ କରାଯାଇପାରେ, ସେମାନେ ତାହାର ଅଧିକାରୀ । ସେମାନେ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଘରର ମଧ୍ୟ । ସେମାନଙ୍କ ଆଶାଥିଲା ଏଇ ଯୋଗ୍ୟତା ହାସଲ ପରେ ଭଲ ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରିବେ, ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ହେବେ, ଅଏସ୍ ଜୀବନଯାପନ କରିବେ । କିନ୍ତୁ ରୋଜଗାର କାହିଁ ? ଅନ୍ୟ ଉପାୟ ନ ପାଇ ସେଇ ‘ସିନ୍ଧିଚୋର’ ଭଳି ଏଇ କୁତ୍ସିତ ବୃତ୍ତିକୁ ଆପଣେଇ ନେଉଛନ୍ତି ।
ଆମେ ଯଦି ତା’ର କାରଣ ଖୋଜି ନିରାକରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ନାହିଁ, ତେବେ ଏ ଭଳି ସାଇବର ଠକାମି ହେଉଥିବ । ସାଇବର ଚୋର ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବ । ସୀମିତ ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନଯୁକ୍ତ ଆମ ପୋଲିସ୍ ଏମାନଙ୍କୁ ଧରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହେଉନଥିବ । ଧରାପଡ଼ିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଅଭାବ ପୂରଣ ନହେବା ଯାଏ, ତାଙ୍କ ପୂର୍ବ ବୃତ୍ତିକୁ ଯେ ନ ଫେରିବେ କିଏ ତା’ର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ ।
ଇଣ୍ଟରନେଟ ମାଧ୍ୟମରେ ଅପରାଧ କରିବା ଖୁବ୍ ସହଜ ହେଇଗଲାଣି । ଯେଉଁମାନେ ଅପରାଧୀ ତାଙ୍କର ଅଗାଧ ଜ୍ଞାନ ଏହି ବିଷୟରେ । ଏଣୁ ଅପରାଧୀକୁ ଧରିବା କଷ୍ଟକର ବ୍ୟାପାର ହେଇପଡ଼ୁଛି । ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ଆକାଉଣ୍ଟରୁ ଯାଉଥିବା ଟଙ୍କା କେତେ ଜଣ ଫେରି ପାଇଛନ୍ତି ଓ କେତେଜଣ ସାଇବର ଚୋର ଧରାପଡ଼ି ଜେଲ ଯାଇଛନ୍ତି ? କାରଣ ଏଇ ସାଇବର ଠକ ବା ଚୋରମାନଙ୍କ ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନ ଆମ କର୍ମଚାରୀଙ୍କଠାରୁ ଖୁବ୍ ଅଧିକ ।
ବୈଷୟିକ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରିଥିବା ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ରୋଜଗାର ମିଳିଲେ, ସିନ୍ଧିଚୋରି ଭଳି ସାଇବର ଚୋରି ମଧ୍ୟ ବିଲୁପ୍ତ ହେଇଯିବ, ମୋର ଦୃଢ ବିଶ୍ବାସ । ଆଉ କିଛି ତ ରହିବେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ କପାଳରେ ଚୋର ହେବା କଥା ବା ଅପରାଧୀ ହେବା କଥା ଲେଖିଦିଆ ହେଇଛି; ସେଇମାନଙ୍କୁ ଆଇନକାନୁନ, କୋର୍ଟକଚେରୀ, ପୋଲିସ୍ ଓ ଜେଲଖାନା ମାଧ୍ୟମରେ ସାବାଡ଼ କରିବାକୁ ହେବ। କିନ୍ତୁ ଏହି ସଂଖ୍ୟା ନିଶ୍ଚୟ ଖୁବ୍ କମ୍ ।
